Το μουσείο του Λούβρου είναι το μεγαλύτερο του κόσμου, κάτω από τη διάφανη πυραμίδα του Πέι Λεόχ Μινγκ. Με περισσότερα από 30.000 εκθέματα, που παρουσιάζονται σε 60.000 τ.μ, το Λούβρο- παλιό βασιλικό ανάκτορο- άνοιξε τις πύλες του στο κοινό το 1793. Στις δαιδαλώδεις αίθουσες μπορείτε να δείτε από αιγυπτιακές αρχαιότητες μέχρι ευρωπαϊκή ζωγραφική από το Μεσαίωνα ως το 19ο αι, ενώ εξέχουσα θέση έχουν οι βεντέτες του μουσείου: η Αφροδίτη της Μήλου, η Τζοκόντα, η Σχεδία της Μέδουσας.
Στο μουσείο Ορσαί πίνακες και γλυπτά των μεγάλων καλλιτεχνών του 19ου αι. εκτίθενται κάτω από την εντυπωσιακή γυάλινη οροφή του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού του 1900. Μετατράπηκε σε μουσείο το 1986 και έγινε ο ναός του ιμπρεσιονισμού, καθώς εδώ παρουσιάζονται τα έργα των σημαντικότερων εκπροσώπων του: Μανέ, Γκογκέν, Βαν Γκογκ, Ντεγκά, Ρενουάρ.
Εκτός από μουσεία του όμως το Παρίσι προσελκύει τουρίστες και για άλλους λόγους. Κατά μήκος της Μαντλέν και της οδού Ρουαγιάλ υπάρχουν, το ένα δίπλα στο άλλο, καταστήματα αφιερωμένα στην απόλαυση του φαγητού, η οδός Φομπούρ-Σαιντ-Ονορέ είναι το βασίλειο της υψηλής ραπτικής, ενώ η πλατεία Βαντόμ υποδέχεται τα μεγαλύτερα ονόματα της κοσμηματοποιίας.
Άλλος βασικός προορισμός είναι και το Παλαί Ρουαγιάλ, το οποίο προφυλαγμένο από τους θορύβους του δρόμου ξεδιπλώνει τις ομορφιές του ήσυχου κήπου του, με τις τσαγερίες και τα εκλεκτά εστιατόρια. Η γαλήνια ατμόσφαιρα των κήπων και των διπλανών αιθουσών γοητεύει με την πρώτη ματιά. Σήμερα έχει πια ξεχαστεί ότι από το 1780, κάτω από αυτές τις καμάρες ήταν τόπος όπου μαζεύονταν χαρτοπαίκτες και έμποροι ενώ στις λέσχες προπαγανδίζονταν οι επαναστατικές ιδέες. Κατοικία του Καρδιναλίου του Ρισελιέ και αργότερα του Δούκα της Ορλεάνης, το Παλαί Ρουαγιάλ στεγάζει σήμερα το Συμβούλιο της Επικρατείας και το Υπουργείο Πολιτισμού, του οποίου τα παράθυρα βλέπουν την επίσημη αυλή που σχεδίασε ο Μπυρέν το 1986.
